غزه فقط نام یک شهر نیست، نه فقط یک نوار باریک محصور در نقشه‌ای فراموش‌شده؛ غزه، آینه‌ای‌ست که جهان را وادار می‌کند به خودش نگاه کند؛ به انسانیتی که هر روز ذره‌ای بیشتر فرو می‌ریزد و به وجدانی که در هیاهوی سیاست، منفعت و بی‌تفاوتی خاموش شده است.
پایگاه خبری تحلیلی بانگ بیشه؛ رضوان پاک منش – غزه، جایی‌ست که کودکان پیش از آنکه نوشتن را بیاموزند، صدای موشک‌ها را از بر می‌شوند. جایی‌ست که خواب‌ها کوتاه‌اند، و بیداری همیشه با ترس از صدای انفجار همراه است. غزه سرزمینی‌ست که هر صبح در آن با آوار شروع می‌شود، اما با امید ادامه می‌یابد؛ امیدی لجوج، لج‌باز، که حتی ویرانه‌ها هم حریف خاموش کردنش نیستند.
تاریخچه‌ای به بلندای تاریخ از محاصره و جنگ
از زمان پیروزی جنبش حماس در انتخابات سال ۲۰۰۶ و تسلط آن بر غزه در سال ۲۰۰۷، این منطقه تحت محاصره شدید اسرائیل و مصر قرار گرفت. هدف اعلام‌شده این محاصره، تضعیف حماس بود؛ اما عملاً آنچه رخ داد، فروپاشی زیرساخت‌های حیاتی و محروم‌سازی میلیون‌ها غیرنظامی از حداقل‌های زندگی بود. در این میان، جنگ‌های پیاپی میان اسرائیل و گروه‌های فلسطینی بار‌ها به فاجعه‌های انسانی تبدیل شده‌اند: هزاران کشته، بسیاری از آنها کودک، و ویرانی گسترده‌ی خانه‌ها، بیمارستان‌ها و مدارس.
بحران انسانی؛ آمار‌هایی که وجدان را می‌لرزانند
سازمان ملل بار‌ها هشدار داده است که غزه در آستانه «غیرقابل‌زندگی شدن» قرار دارد. بیش از ۸۰ درصد جمعیت به کمک‌های بشردوستانه وابسته‌اند. آب آشامیدنی در اکثر مناطق آلوده است. سیستم فاضلاب فرسوده، و برق اغلب فقط چند ساعت در روز در دسترس است. حتی پیش از آخرین دور خشونت‌ها، نرخ بیکاری جوانان به بیش از ۶۰ درصد می‌رسید.
چالش‌های سیاسی؛ از انسداد تا انزوا
غزه نه‌تنها قربانی سیاست‌های اسرائیل است، بلکه قربانی اختلافات درونی فلسطینیان نیز هست. شکاف میان حماس و تشکیلات خودگردان فلسطینی در کرانه باختری، موجب شده تا هیچ صدای واحدی برای فلسطینیان شنیده نشود. جامعه جهانی نیز، به‌جای تلاش برای حل ریشه‌ای بحران، اغلب به ارسال کمک‌های کوتاه‌مدت و صدور بیانیه‌های کلیشه‌ای بسنده می‌کند.
مقاومت یا بقا؛ انسان‌هایی در سایه‌ی جنگ
در کنار تیتر‌های رسانه‌ای درباره جنگ و سیاست، واقعیت روزمره‌ی غزه چیزی است انسانی‌تر و دردناک‌تر: مادری که نگران تغذیه فرزندانش است؛ کودکی که از صدای هواپیما‌های جنگی دچار اضطراب می‌شود؛ پزشکی که با کمبود دارو برای نجات جان بیمارانش می‌جنگد؛ معلمی که در کلاس‌هایی بدون پنجره و برق، همچنان در تلاش برای آموزش است.
راهی به آینده؛ عدالت و کرامت
برای غزه، راه‌حل تنها نظامی یا اقتصادی نیست. آینده‌ی غزه وابسته به راه‌حلی سیاسی است که حقوق مشروع فلسطینیان را به‌رسمیت بشناسد و امنیت همه‌ی طرف‌ها را تأمین کند. پایان محاصره، بازسازی ساختار‌های ویران‌شده، و مشارکت جدی جامعه جهانی در یک روند صلح واقعی، گام‌هایی ضروری برای نجات این منطقه هستند.
غزه را نباید تنها با عدد قربانیان یا تصاویر ویرانی شناخت. غزه داستان انسان‌هایی است که هنوز با وجود همه‌ی رنج‌ها، به زندگی، امید، و حتی رؤیا ایمان دارند. صدای آنها را باید شنید، دردشان را باید فهمید، و برای فردای بهترشان باید ایستاد.
