مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب لرستان گفت: استان لرستان رتبه ۸ کشوری را از نظر تعداد روستا دارد.
پایگاه خبری تحلیلی بانگ بیشه؛ رضوان پاک منش – نورالدین نوریزدان مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب لرستان در جمع خبرنگاران گفت: استان لرستان تنها استانی است که از منابع آب پایدار، قابل اتکا و قابل برنامه ریزی برخوردار بوده است.
نوریزدان افزود: در استان ۹۵۰ منابع آبی چاه، چشمه و قنات وجود دارد که تأمین کننده آب استان هستند و این تعدد منابع و نگه داری آن‌ها دچار مشکل شده است.
وی تاکید کرد: در استان سدی برای نگهداری این منابع آبی وجود ندارد بنابراین در زمینه تولید مدیریت نداریم.
لرستان تشنه؛ روستا‌هایی که در دل منابع آبی، بی‌آب مانده‌اند
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب لرستان افزود: استان لرستان رتبه ۸ کشوری را از نظر تعداد روستا دارد.
وی در ادامه گفت: در استان حدود ۲۸۴۲ روستا وجود دارد که با جمعیت ۵۹۲ هزار نفری توسط شرکت آب و فاضلاب آبرسانی می‌شوند.
نوریزدان اظهار کرد: کاهش دبی آب چشمه‌ها و قنات سه ماه زودتر از سال‌های قبل مشاهده می‌شود و مدیریت بهینه مصرف بسیار ضروری است.
وی گفت: امسال در کل کشور ۲۵ استان و ۵۳ شهر با تنش آبی مواجه هستند و سهم استان ۶ شهر است.
آب، رویا یا واقعیت؟
روستا‌های تشنه لرستان، نمادی دردناک از نابرابری و بحران مدیریت منابع آبی در یکی از پرآب‌ترین استان‌های کشور هستند. لرستان با کوه‌های بلند و رودخانه‌های خروشانش، سال‌ها به‌عنوان یکی از مناطق دارای منابع آبی غنی شناخته می‌شد. اما امروز، بسیاری از روستا‌های آن با کمبود شدید آب شرب و کشاورزی رو‌به‌رو هستند.
در دل زاگرس، جایی که رودخانه‌هایی، چون کشکان، سیمره، و سزار جریان دارند، صدای تشنگی مردم روستا‌های لرستان بلند شده است. مردم، که نسل‌ها با کشاورزی و دامداری زندگی‌شان را گذرانده‌اند، حالا حتی برای آب خوردن هم باید چشم‌انتظار تانکر‌های سیار باشند.
تناقض تلخ است؛ سرزمینی که از بارش‌های مناسب برخوردار است، به‌دلیل نبود زیرساخت‌های کافی، مدیریت ناکارآمد منابع، و خشک شدن منابع طبیعی، تشنه مانده است. بسیاری از روستاها با مهاجرت اجباری ساکنانشان مواجه شده‌اند، چرا که نبود آب نه‌تنها کشاورزی را نابود کرده، بلکه زندگی روزمره را نیز غیرممکن ساخته است.
سؤال اینجاست: چگونه می‌توان در استانی که یکی از سرچشمه‌های اصلی آب ایران است، شاهد تشنگی مردم بود؟ پاسخ، ترکیبی از عوامل انسانی و اقلیمی است؛ از تغییرات اقلیمی گرفته تا پروژه‌های انتقال آب به سایر استان‌ها و بی‌توجهی به توسعه پایدار روستاها.
امروز، نیاز است تا با نگاهی عدالت‌محور، سیاست‌گذاران به داد روستا‌های لرستان برسند. احداث سد‌ها بدون در نظر گرفتن حق‌آبه‌ی بومیان، تخریب محیط زیست، و بی‌توجهی به ذخیره‌سازی و بازچرخانی آب، وضعیت را بحرانی کرده است.
روستا‌های لرستان نیاز به صدایی دارند که فریاد بی‌آبی‌شان را به گوش مسئولان برساند. پیش از آنکه آخرین خانوار از این دیار کوچ کند، باید برای نجات آب و روستاها اقدام کرد؛ چرا که تشنگی، مقدمه‌ی فراموشی است.
